5 płyt: Klaudia Daliva

W 2018 roku wystąpiła na Soundrive Festival jako Khra Daliva, w 2022 wystąpi już pod własnym nazwiskiem, z zupełnie innym materiałem, nad którym aktualnie pracuje. Jakie płyty wpłynęły na brzmienie Klaudii Dalivy? Tego dowiecie się, zaglądając do jej prywatnych zbiorów.

Podziel się

Myslovitz - "Miłość w czasach popkultury"

Miałam trzy lata, kiedy ukazała się ta płyta. Słuchałam singli w radiu, bo najtańszy odtwarzacz mp3 kosztował wówczas aż dwadzieścia złotych. Drogie ustrojstwo! Kilka lat później, kiedy do naszego domu zawitał komputer w kształcie pralki, byłam zachwycona. Wtedy jeszcze nie grałam na żadnym instrumencie, ale potrafiłam analizować teksty Myslovitz przeznaczone dla osób znacznie dojrzalszych, rozumiejących, czym są złamane serce, strach przed opłaceniem rachunków i ból istnienia.

Zakochałam się w prostocie i szczerości, jakie przekazywały te teksty, ale byłam przerażona, że tak może wyglądać miłość. Później się zakochałam, rozstawałam, umierałam i śpiewałam Myslovitz - do następnego cyklu. Tak zostało do dziś, chociaż nie przeżywam już ówczesnych bolączek. Te teksty są ponadczasowe, skierowane do każdego/nikogo/siebie i dokładnie takie teksty nauczyłam się pisać.

Billie Eilish - "When We All Fall Asleep, Where Do We Go?"

Czuję się jakbym weszła do pokoju ze zgaszonym światłem i ktoś wyszeptał mi do ucha smutną historię swojego życia, prosząc o zrozumienie i współczucie. Po czym łapie mnie za rękę, mówi: Ale teraz mam to w dupie, odpala sub i zaczyna robić mostek ze stania. Elementy trapu i chillout'u to genialne zestawienie w połączeniu z kobiecym wokalem, który falsetem głaszcze słuchacza po włosach. Ta płyta zasługuje na ogromne uznanie, zwłaszcza jeśli chodzi o warstwę produkcyjną i nieoceniony wkład brata Billie - Finneas'a. Podobno nagrywali dużą część kawałków w sypialni. Billie Eilish zdecydowanie jest moją bratnią duszą.

Twenty One Pilots - "Trench"

Energetyczny strzał na twarz. To dobry krążek na początek dnia. Natychmiastowo sprawia, że zaczynasz rytmicznie oddychać, pić kawę, jeść bułkę. Mocne brzmienia, połączenie elektroniki, metalu i rapu, gdzie każdy kawałek totalnie odstaje od poprzedniego, a spójny jest w swojej tematyce - zakładania masek, wpychania w siebie formy i kostiumy "robocze", współgraniu ze swoim alter ego.

Tash Sultana - "Notion"

Z tą artystką i tą płytą mam więź niezwykłą. Dziewczyna ze streeta nagrywa w domu EP-kę, która wnosi niesamowitą świeżość do świata muzyki niezależnej. Wokal niespotykany, barwa przyjemna dla ucha, ma w sobie "coś znajomego", upartego, bezkompromisowego i charyzmatycznego. Nie wspominając o przeszywającym pozytywnie brzmieniem fendera. Prostota, loopy, gitara... Ale jest w tym coś tajemniczego i egzotycznego, porywającego do tańca. Inspirująca dla mnie persona i płyta, która została nagrana w mój ulubiony sposób - samodzielnie, w salonie. Mimo to, krążek ocieka profesjonalizmem i dobrym gustem.

Zdjęcie portretowe Klaudi Daliva. Klaudia patrzy się do góry w kierunku obiektywu.

Jack Garratt - "Phase"

Ta płyta wprowadziła we mnie ogromne zamieszanie. Nieoczywiste kawałki, brzmienie harmonijne, a jednak szorstkie. Powiedziałabym nawet, że instrumenty, które wykorzystał Jack brzmiały "kwadratowo". Tym, co zmieniło mnie na zawsze po przesłuchaniu tego albumu jest powyginany niczym kołnierz mojej koszuli rytm. "Phase" natchnęło mnie do kombinowania dookoła metrum, krzyżowania go z nostalgiczną harmonią, co dawało efektowne przejście w chwytliwe refreny. Nie umniejszając oczywiście tekstom - doskonałe na moment refleksji podczas zerwania. Gwarantuję, że przy tym tanecznym, dynamicznym krążku zapomnisz o rozstaniu.