Rozmawiamy o dokonaniach tej nietypowej pary; o unikalnym stylu Amano, który łączy wpływy ukiyo-e z zachodnimi ilustracjami fantasy z lat 80. oraz malarstwem secesyjnym i stosowaniem gwaszu; o narracji Rucki, który nie może poszczycić się talentem literackim, stosuje prosty język i stroni od oryginalnych środków stylistycznych; a także o tym, co ilustrowana książka mogła pokazać, a czego komiks nie byłby w stanie odzwierciedlić.