Fufanu - "Sports"

Jakby tego było mało, produkcją "Sports", drugiego albumu Fufanu zajął się Amerykanin Nick Zinner, gitarzysta i mózg słynnego Yeah Yeah Yeahs. Każdy z tych kontaktów zostawił na "Sports" swój ślad, może lepiej, każdy ze starszych muzyków znalazł w muzyce Fufanu coś swojego, co sprawiło, że zajął się post-punkowym triem z Islandii. Z Blur i Albarnem łączy ich melodyjność i skłonność do lekkiego dystansu, a z Zinnerem zainteresowanie łączeniem rocka z elektroniką

Związek Fufanu z elektroniką jest zresztą głębszy niż można by myśleć po przesłuchaniu "Sports". Zespół jest kontynuacją elektronicznego duetu Captain Fufanu, który z przypadku stał się zespołem rockowym. Kilka lat temu Captain Fufanu był całkowicie przygotowany do nagrania debiutanckiej płyty, gdy ktoś okradł ich studio ze sprzętu i instrumentów. Wokalista Kaktus Einarsson i gitarzysta/klawiszowiec Guðlaugur Einarsson (nie są braćmi, tylko obaj mają ojców o bardzo popularnym w Islandii imieniu Einar) mieli już skomponowany cały materiał, więc zaangażowali perkulistę Erlinga Banga i w 2015 r. nagrali debiutancki "Few More Days To Go". "Sports" to jego kontynuacja wydana w niewiele ponad rok później.

Fufanu można przypisać do zimnofalowego odłamu post-punku, ale nie nie należą zdecydowanie do frakcji depresji klinicznej, raczej melancholii z przebłyskami optymizmu o lekko britpopowym zabarwieniu. Wszystkie kompozycje są utrzymane w tempach co najmniej średnich, często z silną taneczną pulsacją. Podobno to, co można usłyszeć na koncertach jest o wiele bardziej rockowe, głośne i brutalne, w studio byli jednak o wiele spokojniejsi. Ich klasę słychać w tym, że poruszając się z wyboru na dość ograniczonym polu potrafili stworzyć dziesięć kompozycji, które są dobrze rozróżnialne. Każdy utwór jest oparty na wyrazistym pomyśle melodycznym lub aranżacyjnym, nastroje poszczególnych numerów różnią się odcieniami. Fani muzyki skandynawskiej mogą w niektórych numerach usłyszeć podobieństwa do ulubionych kapel, na przykład do duńskiego WhoMadeWho w "White Pebbles". Jeśli już mówimy o podobieństwach do otoczenia, to Fufanu raczej odbiega od tego, co zwyczajowo myślimy o muzyce islandzkiej i pokrewnych brzmień i nastrojów do tego, co trio robi też lepiej nie szukać w Oslo czy Goeteborgu, najprędzej w Kopenhadze.

Do tego, co można usłyszeć na "Sports", dobrze pasuje wyświechtana może, ale w tym przypadku autentyczna, fajność. W fajny, bezpretensjonalny sposób sprzedają lekko dołujące klimaty i unikają wszelkich post-punkowych mielizn, klisz i stereotypów. Już dobry zespół, który ma papiery na bycie zespołem bardzo dobrym.   

One Little Indian/2017