Mentor - "Wolves, Wraiths and Witches"

Trzecia płyta sosnowieckiego zespołu nie brzmi inaczej od poprzednich. Gdyby ktoś powiedział, że te numery powstały podczas sesji nagraniowych debiutu albo "Cults, Crypts and Corpses", pewnie każdy by w to uwierzył. Tegoroczna propozycja Mentora kontynuuje znane i lubiane wątki z przeszłości, przez co należy rozumieć muzykę, w której dominują death metal i rock'n'roll z dodatkiem hardcore punka (w crossoverowym ujęciu znanym chociażby z Power Trip) i pojedynczymi odpryskami black metalu.

Mimo déjà vu, obrażanie się na autorów "Wolves, Wraiths and Witches" nie miałoby sensu - całość jest zbyt dobrze zrobiona, by kręcić nosem. To krótkie numery (najdłuższy ledwo przekracza barierę trzech i pół minuty) naładowane testosteronem i diabłem, ale nie takim, który budzi podziw pomieszany z przerażeniem, a raczej sympatię. Słuchasz tego i czujesz, że to swój koleś. Trudno zresztą uważać inaczej, skoro mowa o tak skocznej płycie, pozbawionej pierwiastka dojrzewania czy gwałtownych zmian kierunku. Rządzi tutaj d-beat z bardzo ograniczoną dawką perkusyjnych przejść, a do tego zespół dorzuca gamę riffów z zaakcentowanym szeregiem wpływów - od florydzkiego death metalu po demoniczny rock'n'roll znany z repertuaru Midnight. Te elementy współgrają ze sobą bez zarzutów.

Mentor nie lubi się zmieniać od strony aranżacyjno-kompozycyjnej, ale brzmieniowo wskoczył parę schodków wyżej, choć wszystkie dotychczasowe albumy produkował ten sam człowiek - Haldor Grunberg. Trudno określić, skąd wzięły się te modyfikacje, ale można przywitać je z otwartymi ramionami. Gitary wciąż rzężą jak na "Wolverine Blues" Entombed, ale chłoszczący bas czy perkusja (która w zasadzie stanowi punkt wyjścia każdego kawałka) dotąd nie były aż tak wyraźnie uwypuklane.

Te smaczki podkręcają charakter albumu, co cieszy tym bardziej, że numery same w sobie porażają energią połączoną z luzem. Wrzucony na wejście "Equal in the Fire" świetnie reprezentuje cały materiał, zawiera jego kluczowe cechy - mknie w rytm rock'n'rollowego death metalu, który Wojtek Kałuża urozmaica jak może, skrzecząc, krzycząc i demonstrując głęboki do przegięcia growl. Dalej napięcie na szczęście nie spada, w kolejnych etapach krążka otrzymujemy najbardziej żywiołowy w historii zespołu "A Night so Grim" z potencjałem na zasilenie dyskografii Deströyer 666 lub "Creature Feature" z reminiscencjami "Leprosy" Death.

"Wolves, Wraiths and Witches" prezentuje równie wysoki poziom, co wcześniejszy dorobek Mentor, a wierność obranemu stylowi nie oznacza w tym przypadku bezmyślnego powielania starych patentów, tylko stały dopływ energii. Chcecie niespecjalnie wymagającego, rozrywkowego metalu? Sięgnijcie po ten album.

Pagan/2021