Bnny: Muzyka we wszystkich odcieniach koloru niebieskiego

Kronika miłości w jej najbardziej złożonej postaci i utraty kogoś bliskiego w jej największej nieustępliwości - tak Jess Viscius opisuje zawartość "Everything", które powstało po śmierci jej partnera i dokumentuje proces radzenia sobie z trudnymi emocjami. Czasami są to bardziej ponure utwory, kiedy indziej lżejsze, niekiedy zaśpiewane z wyraźnie słyszalnym żalem w głosie, innym razem niemal wyszeptywane. Jak twierdzi artysta, ten materiał powstał we wszystkich odcieniach koloru niebieskiego.

Rozmowa z Soundrive (Jess Viscius - wokal)

Nie zajmowałabym się muzyką, gdyby nie moja siostra, która zawsze we mnie wierzyła.

Zanim zajmowałam się muzyką, byłam graficzką.

Moja ulubiona muzyka z dzieciństwa to Bob Dylan i Abba.
 

Moja ulubiona muzyka z ostatnich miesięcy to Divino Niño, Squirrel Flower i Lucinda Williams.

Moi ulubieni artyści niezwiązani z muzyką to malarz Félix Vallotton, reżyser Jim Jarmusch i Jonny Johansson, projektant mody.

We współczesnej muzyce najbardziej lubię teksty na poważne tematy.
 

We współczesnej muzyce najbardziej nie lubię auto-tune'a.
 

Najbardziej w koncertach lubię czuć spokój.
 

Moja muzyka jest porównywana do Mazzy Star, The Velvet Underground i Yo La Tengo.

Gdybym mogła sprawić, że jeden z utworów innego artysty stałby się mój, byłoby to "Swingin Party" The Replacements.

W wolnym czasie lubię przebywać w ogrodzie, polować na grzyby, rozbijać obóz, wędrować pieszo... być na zewnątrz!

Mój ulubiony cytat z książki to: Spotkanie dwóch osobowości przypomina kontakt dwóch substancji chemicznych - jeżeli nastąpi jakakolwiek reakcja, obie ulegają zmianie, Carl Jung.

Gdybym w dorosłym życiu wciąż mogła robić coś, co robiłam w dzieciństwie, mieszkałabym w domku na drzewie na moim podwórku.

W dzisiejszym świecie najgorsza jest chciwość.

Polska kojarzy mi się z moją najlepszą przyjaciółką z okresu dojrzewania, która pochodziła z Polski. Nauczyłam się kilku słów po polsku, dzięki przebywaniu z nią i z jej rodziną. Mój chłopak też jest częściowo Polakiem. Poza tym Polska kojarzy mi się z moimi litewskimi dziadkami i z ich opowieściami o II wojnie światowej. Dorastałam, jedząc litewskie i polski posiłki - najlepiej. Uwielbiam Polskę!

_{fot. Alexa Viscius}