Karin Ann. Oniryczny, mroczny pop ze Słowacji

Ann wpisuje się w nurt młodych artystek sprawnie łączących melancholijną, niekiedy wręcz przygnębiającą aurę z przebojowością i talentem do wpadających w ucho melodii. Podobnie jak Holly Humberstone, Olivia Dean czy Billie Eilish znajduje punkty wspólne dla skrajności, porusza tematy związane z równością płci, dyskryminacją czy zdrowiem psychicznym, a jej wrażliwość i emocjonalność nie pozwalają przejść obok tej muzyki obojętnie.

Rozmowa z Soundrive

Nie zajmowałabym się muzyką, gdyby nie uraz dłoni, w związku z którym musiałam opuścić szkołę artystyczną.

Zanim zajmowałam się muzyką, byłam dzieckiem [śmiech].

Moja ulubiona muzyka z dzieciństwa to "The NeverEnding Story" Limahla - uwielbiałam tę piosenkę, kiedy byłam mała.

Moja ulubiona muzyka z ostatnich miesięcy to "Dopamine" Børns.

Moi ulubieni artyści niezwiązani z muzyką to Tim Burton, MLMA [koreańska artystka wizualna i projektantka mody] i Tara Khorzad [projektantka mody].

We współczesnej muzyce najbardziej lubię, kiedy podejmowane są dyskusje na ważne tematy.

We współczesnej muzyce najbardziej nie lubię, kiedy jest pozbawiona jakiegokolwiek znaczenia.

Najbardziej w koncertach lubię, kiedy publiczność reaguje żywiołowo. Kiedy skacze, śpiewa, tańczy, klaszcze i krzyczy.

Moja muzyka jest porównywana do onirycznego, mrocznego popu.

Gdybym mogła sprawić, że jeden z utworów innego artysty stałby się mój, byłoby to... Nie potrafię wybrać tylko jednego.

W wolnym czasie lubię przebywać z moimi psami.

Mój ulubiony cytat z filmu to... Nie potrafię wybrać tylko jednego.

Gdybym w dorosłym życiu wciąż mogła robić coś, co robiłam w dzieciństwie, nie myślałabym zbyt dużo.

W dzisiejszym świecie najgorsza jest nienawiść.

Polska kojarzy mi się z trasą koncertową [śmiech].

_{fot. Ondrej Pycha}