Neck Deep - "All Distortions Are Intentional"

Już w pierwszym utworze zostajemy wprowadzeni do tytułowej, fikcyjnej krainy Sonderland (sonder to uczucie powstające wtedy, gdy uświadamiasz sobie, że ktoś, kto właśnie cię mija, ma tak samo złożone życie, jak ty). Protagonista albumu przez kolejne jedenaście piosenek opowiada o zmaganiach z codziennością ("Lowlife"), poczuciu niezrozumienia ("Telling Stories"), depresji ("Sick Joke") i uczuciach, jakie żywi do niejakiej Alice ("When You Know"). Główny bohater, z początku zrezygnowany i sfrustrowany ("Fall", "Quarry"), przechodzi wewnętrzną przemianę pod wpływem miłości i odnajduje w sobie nową siłę oraz nadzieję na przyszłość ("Little Dove", "Pushing Daisies").

Fabuła albumu nie jest skomplikowana ani specjalnie głęboka (weźmy chociażby "Lowlife", utwór opowiadający o paleniu zioła w ramach młodzieńczego buntu), ale porusza problemy, z którymi każdemu bardzo łatwo się identyfikować. Dodając do tego sprytne, zaczepne teksty Bena Barlowa i chwytliwe refreny, Neck Deep stworzyli pełen zestaw piosenek, które będą wykrzykiwane co sił w płucach na koncertach przez tysiące oddanych nastolatków i młodych dorosłych.

Problem z "All Distortions Are Intentional" zaczyna się w momencie, kiedy chcemy ustyuować go w "rankingu albumów koncepcyjnych". Historia przedstawiona na płycie nie dorasta do pięt chociażby wcześniej wspomnianym "American Idiot" czy "The Black Parade", nie mówiąc o takich klasykach, jak "The Wall" Pink Floyd i "The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars" Davida Bowiego. Słuchając "All Distortions Are Intentional" bez uprzedniego zgłębienia tematu i świadomości tego, że ma to być w założeniu album koncepcyjny, można pomyśleć, że jest to po prostu jedna z wielu pop-punkowych płyt o byciu wyrzutkiem, chęci ucieczki ze swojego rodzinnego miasta i zauroczeniu miejscową, równie buntowniczą dziewczyną. Do idealnie stereotypowego pop-punkowego albumu brakuje tylko deklaracji miłości do pizzy i przyjaciół ze skate parku.

Czwarty album Neck Deep miał być długo oczekiwanym wielkim krokiem w karierze zespołu, kiedy to wreszcie odetną się od utartego brzmienia zaadaptowanego od Blink-182 i Jimmy Eat World, dojrzeją jako artyści i wyniosą swoją twórczość na wyższy poziom. Jest to też pierwsze wydawnictwo Neck Deep po zmianie składu, rolę basisty oficjalnie przejął producent i brat wokalisty, Seb Barlow. We've come so far / So far from where we were before - rozbrzmiewa tekst "I Revolve (Around You)", ale czy to naprawdę dotyczy ewolucji Neck Deep? Nie można im zarzucić, że się nie starali - na przykład na "Quarry" słychać inspirację mumble rapem, co na scenie pop-punkowej jest wręcz niespotykane. Najmocniejszym punktem albumu jest sama jego końcówka, ostatni refren "Pushing Daisies", który za sprawą emocji w głosie wokalisty potrafi wywołać dreszcze. Z drugiej strony chociażby "When You Know" brzmi jak coś, co spokojnie mogłoby znaleźć się na płycie All Time Low u szczytu ich kariery. Członkowie Neck Deep półżartobliwie używali zresztą przez długi czas określenia "generic pop-punk" jako swojego sloganu.

Mimo wyraźnie podkreślonych zamiarów, wyjście poza utarte schematy nadal sprawia Neck Deep problem, co wydaje się wręcz powszechne u artystów spod szyldu Hopeless Records. "All Distortions Are Intentional" jest jednak małym, lecz zdecydowanym krokiem w dobrym kierunku. Album jest pełen napawających energią, szczerych utworów, które idealnie nadają się na soundtrack lata 2020 roku, a Neck Deep bezsprzecznie utrzymują się na szczycie listy najbardziej wpływowych zespołów pop-punkowych ostatniej dekady.

Hopeless/2020