Moris Blak: Zbiorowe doświadczenie ludzkiego koszmaru

Pochodzi z Bostonu, a jego muzyka to połączenie pozornie stojących w opozycji do siebie tanecznych bitów i chłodnej, industrialnej atmosfery, które ostatecznie znakomicie ze sobą współgrają. Moris Blak pod koniec minionego roku wydał znakomity debiut ("The Irregularity of Being"), a wkrótce zaprezentuje się na festiwalu SXSW.

Podziel się

Zamaskowany producent rozwija swój charakterystyczny styl (określany jako industrial bass music) od 2016 roku, a po wydaniu EP-ki "Dead Summer" w kolejnym roku, szybko wyrósł na jedną z najpopularniejszych postaci amerykańskiej sceny dark independent.

Rozmowa z Soundrive
Nie byłbym muzykiem, gdyby mroczna muzyka nie stała się jeszcze bardziej ponura, w taki sposób, w jaki zawsze wyobrażałem sobie zbiorowe doświadczenie ludzkiego koszmaru.

Moja ulubiona muzyka z dzieciństwa to black metal i tandetny synthpop,

Moja ulubiona muzyka z ostatnich miesięcy to S Y S Y G Y X, Sierra i Social Kid.

Moi ulubieni artyści niezwiązani z muzyką to Junji Ito, Zdzisław Beksiński i Jeff Lemire.

We współczesnej muzyce najbardziej lubię niepokojącą, filmową atmosferę i potężny, wściekły bas.

We współczesnej muzyce najbardziej nie lubię braku satanistycznych metod kontroli umysłów, które byłyby podświadomie przyswajane przez słuchaczy.

Najbardziej w koncertach lubię psychiczną więź dzieloną z każdym, kto jest na sali koncertowej, dzięki czemu wspólnie odczuwamy te same rytmy.

Moja muzyka jest porównywana do Gesaffelstein, Rezz i undergroundowych klubów, których nie widzieliście w "Blade Runnerze".

Gdybym mógł sprawić, że jeden z utworów innego artysty stałby się mój, byłoby to "Rhesus Negative" Blanck Mass.

Polska kojarzy mi się z miejscem, z którego pochodzą moi przodkowie. I z witch housem... i z Behemoth.