Sudan Archives - "Athena"

W odróżnieniu od obydwu wcześniejszych EP-ek, tym razem Parks zaprosiła do współpracy innych producentów - Wilma Archera (Jessie Ware, Nilüfer Yanya), Rodaidhę McDonalda (The xx, Sampha), Paula White'a (Danny Brown, Charli XCX), a także Ernesta Greene'a, bardziej znanego jako Washed Out. Nie sposób odnieść wrażenia, że muzyka znajdująca się na "Athena" jest w efekcie bardziej wygładzona niż dotychczas.

Eksperymentalne zainteresowania Sudan Archives widoczne są przede wszystkim w kilku interludiach - "Ballet of Unhatched Twins I", "House of Open Tuning II" i "Stuck". Z mniejszymi zniekształceniami i bardziej pierwszoplanowym charakterem głos Parks jest wyraźniejszy, jej słowa nie są już owiane elektryczną mgłą. Choć wiele utworów ma mocne i zawiłe melodie, niektóre są niemal banalne, jak otwierający "Did You Know?". To bez wątpienia najbardziej przystępne z jej wydawnictw, ale nie oznacza to niższej jakości. To krążek R&B z misternie ułożonymi wokalami i bitami w średnim rytmie, ale instrumentalne refreny napędzane są przede wszystkim przez skrzypce albo sekcję smyczkową pobudzającą atmosferę i wzmacniającą nierzadko monotonną melodię (chociażby w "Down On Me").

Wzorowym przykładem demonstracji każdego z elementów składających się na brzmienie Sudan Archives jest odpowiednio nazwany "Glorious", w którym spiralne motywy skrzypcowe splatają się w teksturę zarówno porywającą, jak i zwodniczo łatwą do przeniesienia. Poczucie rytmu Sudan Archives jest niezaprzeczalne, a bliżej mi nieznany raper D-Eight doskonale kontrastuje z jej hipnotycznym przekazem, wprowadzając wers, który może nie wzbogaca, ale i nie psuje utworu. W wyróżniającym się "Confessions" - słusznie wybranym na główny singiel - Parks wspomina burzliwe dzieciństwo poruszającym pytaniem: There is a place that I call home, but it's not where I am welcome - and if I saw all the angels, why is my presence so painful? Pomimo dramatycznej zawartości tekstowej, jest to zaskakująco dynamiczny utwór. W "Black Vivaldi Sonata" wokalistka wraca do czasów swojego pierwszego przybycia do Los Angeles, a w zmysłowym "Green Eyes" usiłuje uwieść pożądaną osobę, magnetycznie deklarując: I know you are capable, the feeling's intangible.

Dla kontrastu "Iceland Moss" to utwór o rozpadzie związku, w którym wokalistka jest tired, unbothered, yet dwelling on the facts, a jednocześnie przyznaje, że jej druga połowa wciąż darzy ją niezmienionym uczuciem. Nagranie potwierdza, że Sudan Archives z łatwością radzi sobie zarówno z klubowymi bangerami, jak i emocjonalnymi balladami. Parks brzmi w nim namiętnie i delikatnie, ale nadal melodyjnie i chwytliwie. W "Limitless" artystka poświęca natomiast chwilę na dywagacje na temat rozwoju technologicznego (All we have is the Internet, limitless at our fingertips, don't sweat it, just get it), ale i zagrożeń związanych z nieograniczoną wolnością w sieci. Album zamykają "Honey" i "Pelicans in the Summer" - dwa bardziej eksperymentalne nagrania, bardziej przypominające jej debiutancki materiał.

W odczuciu samej Parks "Athena" to album bardziej konfrontacyjny niż muzyka wydana przez nią wcześniej. Nawet jeśli nie zawsze porusza w takim samym stopniu, co EP-ki, potwierdza, że Sudan Archives jest artystką, z którą należy się liczyć. Na okładce płyty wokalistka pozuje jako tytułowa bogini Atena - naga, surowa, wyniosła, oczywiście ze skrzypcami w ręku. Atena to bogini wojny, konfliktu i album też dotyka konfliktów międzyludzkich. Podobnie jak inne czarne artystki wcześniej odnosiły się do kultury Egiptu, tak Brittany Parks adaptuje mitologię grecką i czyni kolebkę Zachodu swoją własną.

Stones Throw/2019