Dereviannye Kity - "Super"

Zarówno nazwa, jak i okładki obu wydawnictw zespołu czy pobocznych projektów (duet Cetacea wokalistki Svety Matveevej i producenta Slavy Krasnova) oddają inspirację oceanem i światem podwodnym. Muzyka Деревянные Киты jest niesamowicie atmosferyczna i tworzy przyjemny, czasem i tajemniczy klimat, a urzekający głos wokalistki sprawia, że chciałoby się przymknąć oczy i popłynąć. “Супер” to zdecydowanie płyta pełna lekkości, co odróżnia ją od debiutu zespołu. “Под воду” z 2018 roku był chłodniejszy i trochę bardziej mroczny, ale też bardziej nierówny brzmieniowo. Zdaje się, że zespół był na etapie próby odnalezienia własnego brzmienia i album to oddaje. Obok typowo shoegaze’owych, dłuższych piosenek, były też takie bardziej elektroniczne czy dream popowe . Od tamtej pory brzmienie Деревянные Киты ewoluowało. Jest spójniejsze i bardziej zgrane. Przede wszystkim jednak nabrało specyficznej lekkości, którą słychać już w otwierającej płytę piosence tytułowej.

Wyróżnia ją niezwykła melodyjność, nienachalna przebojowość, a nawet funkujący bas. Bardzo lekki i taneczny charakter podkreśla jeszcze ekspresyjny śpiew Matveevej i jej wokalizy. Wszystko to jest skontrastowane z tekstem piosenki - o rozstaniu i końcu miłości. A jednak muzyka sama w sobie sprawia, że chce się tańczyć i można poczuć energię, która z niej płynie. W następnej piosence, trwającej prawie siedem melancholijnych i klimatycznych minut “Огни”, delikatne brzmienie gitar tworzy nieco senny klimat, który rozpędza się w refrenie. Tam jest energiczniej i znów można usłyszeć przyjemne wokalizy Matveevej. Całości dopełnia ambientowe tło, które dodaje w tej piosence nieco słodkości.

“Позитивчик” to już bardziej żywiołowy utwór z shoegaze’ującymi gitarami i delikatnymi wstawkami elektronicznymi w tle. Choć zawarto w nim dużo energii, jego tekst mówi o akceptacji tego, czego nie da się już zmienić i nadaje bardziej melancholijny wydźwięk. Trwający nieco ponad sześć minut “Не Отпускает” ma w sobie jeszcze więcej smutnego klimatu, podkreślonego przez ekspresyjny i pełen emocji wokal. Hałas i ekspresja zawarta w głosie wokalistki narastają z upływem czasu. To shoegaze’owy utwór ze zwieńczającą go świetną partią gitary. W następnej piosence - “Вода” - można usłyszeć charakterystyczne bębny nadające jej nieco folkowego klimatu. Takie połączenie wydaje się dość zaskakujące, ale ładnie zazębiło się z gitarami i czystym głosem wokalistki.

Jeśli wziąć pod uwagę same teksty, najciekawiej na całej płycie wypada “Саванна”. Zawiera opis snu, w którym słoń przemierza sawannę, marząc o tym, czego nigdy nie będzie mógł zrobić, bo jest słoniem i wyraża piękne pragnienie wolności i życia. Muzyka w pewien sposób koresponduje z przekazem tekstu. Piosenka jest żywiołowa, a ciekawie wykorzystana elektronika w tle daje wszystkiemu nieco plemienny wydźwięk. Całości dopełniają wokalizy Matveevej. Dobrze wypadają też dwie ostatnie piosenki - “Чёрная” i “Недовольная Киса”. Ten pierwszy wprowadza dobry, tajemniczy klimat, a drugi wyróżnia się świetnymi partiami gitar i perkusyjnymi. “Недовольная Киса” została nawet zremiksowana przez dziewięcioro muzyków i muzyczek, między innymi przez Sashę Galianowa z Shortparis czy Интурист i wydana na singlu. Bardzo dobre zakończenie niesamowicie prześwietnej płyty.

Drugi album studyjny Деревянные Киты ma w sobie cudowny rodzaj melancholii. Melancholii inspirującej i w pewien sposób dającej siłę. To wydawnictwo pełne cudownych melodii, a jego dreampopowe brzmienie z wyraźnymi wpływami elektroniki i shoegaze’u urzeka lekkością oraz klimatem.

Ebanisteria/2019