Stella Donnelly - "Beware of the Dogs"

Your personality traits don't count if you put your dick in someone's face - tak słodkim głosem, bez żadnego skrępowania, śpiewa wokalistka. Znakomite, ironiczne, kobiece teksty to najlepszy australijski towar eksportowy. Po Courtney Barnett i Camp Cope przyszedł więc czas na Stellę Donelly.

Takie teksty to nie jest dla niej nowe terytorium. Donnelly miała dopiero dwadzieścia trzy lata, kiedy napisała swój przełomowy singiel "Boys Will Be Boys" z 2017 roku - bolesną kronikę napaści seksualnej na jej przyjaciółkę. Utwór włączył się w globalną rozmowę na temat takich osób, jak Brock Turner, były uczeń Stanfordu, który próbował uniknąć konsekwencji swoich czynów.

W ciągu ostatnich kilku lat, w związku z ruchami #MeToo i Time's Up, (nie tylko) młode artystki zostały zachęcone, aby nadać rozgłos swoim doświadczeniom. Szczególnie imponujący jest fakt, że Donnelly, nieznana wówczas piosenkarka z zachodniej Australii, wydała "Boys Will Be Boys" w połowie 2017 roku, na sześć miesięcy, zanim hashtag #MeToo zaczął zdobywać trakcję i wzmacniać potrzebę rozpowszechniania kobiecych doświadczeń związanych z przemocą seksualną.

W najbardziej znanym utworze Donnelly śpiewa o dokonanym gwałcie i krytykuje społeczeństwo, któremu szybko do obarczania winą ofiary: Why was she all alone, wearing her shirt that low?. Tajemnice przedmieść kryją za koronkowymi firankami i zasłonami w taki sam sposób, jak przesłanie Donnelly przykryte jest niewinną melodią, niczym ostra żyletka w misce z lodami. "Boys Will Be Boys", podobnie zresztą jak dwanaście innych utworów, bada szereg skomplikowanych pomysłów i pokazuje, jak powinien brzmieć współczesny gitarowy pop.

Historie Donnelly są dość precyzyjnie opowiedziane. Z pozoru proste, ale obfite w detale. Zamiast opisywać konkretną osobę, rysowany jest kontur, pewien stereotyp. "Old Man" brzmi jak szyderstwo rodem z placu zabaw, ale tematy, o których śpiewa Donnelly, są zdecydowanie dojrzałe. Choć mam ogromną słabość do jej uroczego akcentu, sama muzyka też robi swoje. Wychodzi z tego swojego rodzaju indie-popowe kompendium. Syntezatorowe wstawki, które otwierają "Bistro", równie dobrze brzmiałyby u takich Beach House, a "Seasons Greetings" przywołuje nieśpieszny kalifornijski klimat Best Coast. "Beware Of The Dogs" jest mocno zakorzeniony w tej epoce, a Donnelly dąży do skatalogowania i odszyfrowania naszych czasów.

Problemy, o których Donnelly wspomina nie zaczynają się i nie kończą na seksizmie. W słonecznym utworze tytułowym wyrzuca z siebie sprytne one-linery, aby potępić polityków i męskich szowinistów, porównując ich do wściekłych psów, którzy jedynie zabiegają o nasze głosy i uwagę. Wątki polityczne często przewijają się przez te utwory, nawet jeśli na pierwszy rzut oka głównie poruszane są w nich relacje międzyludzkie. Na singlowym "Tricks" Donnelly zwraca się bezpośrednio do kochanka: You only like me when I do tricks for you, you wear me out like you wear that southern cross tatooo. Południowy krzyż jest uznawany za symbol flagi australijskiej, szybko został jednak przyrównany do swastyki, ponieważ powiązano go z prężnie rozwijającym się nacjonalistycznym ruchem w tym kraju. "Tricks" to kolejna pozornie beztroska piosenka, która kryje w sobie brutalny podtekst. Nawet te najbardziej absurdalne lub groteskowe wersy znakomicie idą w parze z przyciągającymi melodiami.

"Beware of the Dogs" to wizerunek artystki świadomej, która zdolnie włada swoim wdziękiem, przystępnymi piosenkami i ostrym jak brzytwa dowcipem. Kto wie, może nawet okazać się ważnym głosem dla tego pokolenia. Miejmy nadzieję, że na następnym albumie nie będzie musiała już poruszać podobnych tematów.

Secretly Canadian/2019