LLNN: Sci-fi post-hardcore

Jak połączyć sludge, hardcore, drone, post-metal i syntezatory brzmiące jak wyciągnięte wprost z filmów z lat 80.? Wystarczy, że zapoznacie się z twórczością LLNN, a znajdziecie odpowiedź na to pytanie.

Podziel się

Dla pochodzącego z Kopenhagi LLNN przełomem okazał się rok 2016, kiedy to premierę miał ich debiutancki album - "Loss". Rok później ukazał się split z zespołem Wovoka, a w ubiegłym roku krążek "Deads", gdzie formuła powolnych, sludge'owych kompozycji sparowanych z synthowymi partiami zainspirowanymi muzyką Vangelisa, Brada Fiedela czy Johna Carpentera została doprecyzowana do perfekcji. Minione dwanaście miesięcy spędzili głównie w trasie, występując także w Polsce - w Krakowie i w Warszawie - wraz z Bison B.C.

Rozmowa z Soundrive [odpowiadał Rasmus G. Sejersen, perkusista]:

Nie byłbym muzykiem, gdyby mój tata nie był perkusistą. Dorastałem, obserwując go na scenie, kiedy grał ze swoim zespołem. Miał w domu zestaw - Slingerland z późnych lat 60. - z którego cały czas korzystałem. Moja mama gra z kolei na saksofonie i większość moich przyjaciół z dzieciństwa także grała na jakimś instrumencie. Nadal jestem z większością z nich w kontakcie.

Moja ulubiona muzyka z dzieciństwa to Rage Against the Machine, Soundgarden, Beastie Boys i Smashing Pumpkins. Kiedy miałem dwanaście lat, katowałem ich nieustannie.

Moja ulubiona muzyka z ostatnich miesięcy to Employed To Serve.

Nasza muzyka jest porównywana do ścieżek dźwiękowych z filmów, post-hardcore'owych zespołów i gier wideo.

Moim celem w muzyce jest kreatywność i dobra zabawa.

Gdybym mógł sprawić, że jeden z utworów innego artysty stałby się mój, byłby to pierwszy kawałek z albumu "Spoils of Failure" Buried Inside z Kanady.

Polska kojarzy mi się z wakacjami z żoną i koncertami z moim zespołem.